Dennis Vrancken

Geen tijd. Roepen we dat niet met zijn allen veel te snel? Ik betrap mezelf er regelmatig op. Ook binnen ons bedrijf is er altijd tijdsdruk. Mensen kunnen en willen hun auto niet missen. We worden afgerekend op doorlooptijd. En dan ben ik ook nog een man van de klok: afspraak is afspraak. Ik ben altijd op tijd, meestal te vroeg, nog voordat het feestje begint. Mijn omgeving weet dat inmiddels. Dat zogenaamde ‘Maastrichtse kwartiertje’, dat bestaat niet voor mij. Als ik om tien uur afspreek, ben ik er uiterlijk om vijf voor tien. Ik zit echt op hete kolen als ik te laat dreig te komen. Voor mij is het ook wel een vorm van respect naar de ander, zowel zakelijk als privé.

Levensgenieter. Dat woord zou best weleens voor mij uitgevonden kunnen zijn. Ik werk hard, maar de vrije tijd die er is, daar geniet ik optimaal van. Dat genieten, dat sta ik mezelf steeds meer toe. Limburg past daar als ‘thuis’ uitstekend bij. Maar dan wel afgewisseld met een paar weken Italië ieder jaar in de zomer. Daar moet ik zijn geweest. Het liefst telkens een andere streek om zoveel mogelijk van dat mooie land te ontdekken. Alleen al de lunch. Uitgebreid zitten van ’s middags één tot een uurtje of vijf. Het dolce far niente, ook wel ‘het zalige nietsdoen’, dat bevalt me uitstekend. Voor bepaalde tijd dan. Eenmaal thuis, dan tikt de tijd weer.

Ouder worden. Het blijft dubbel. In eerste instantie vinden we dat allemaal niet leuk, maar als je vraagt of ik terug zou willen? Nee, dat eigenlijk niet. Ik denk met veel plezier terug aan bepaalde periodes uit mijn leven, maar de leeftijd die ik nu heb, vind ik eigenlijk heel fi jn. Dat gevoel dat je bang bent om iets te missen, dat neemt steeds meer af, dat is er haast niet meer. Het heeft plaatsgemaakt voor rust. Gewoon genieten buiten de deur of thuis. Intiem met zijn tweeën of met vrienden. Zoals het nu is, zo mag het wel even blijven, zo zou ik het graag de komende tijd willen voortzetten.

Dennis Vrancken
Directeur Autoschade Vrancken