Boudewijn Zenden

Negentig minuten. Dat is de tijd die ik heb om te laten zien wat ik waard ben, de tijd waarin ik moet scoren. De regels in de voetballerij zijn strenger geworden; er is veel meer structuur en de planning is strikt. Net als de trainingsmethoden, die zijn veel professioneler en individueler geworden. Iedere speler heeft immers zijn eigen positie, zijn eigen ritme en zijn eigen tijd.

De tijd heeft mij rijker en wijzer gemaakt. Maar als persoon ben ik niet veranderd, althans dat denk ik zelf. Het is vooral de kijk van anderen op mij die is veranderd omdat ik profvoetballer ben. Ik verblijf inmiddels alweer twaalf jaar in het buitenland en geniet nu steeds meer van de momenten dat ik ‘thuis’ ben, van de tijd die ik kan besteden aan familie en vrienden.

Ik ben iemand van de dag van morgen. Het zijn vaak meer de mensen in mijn omgeving die stilstaan bij mijn huidige carrière, met dat wat er nu is. Ik kijk liever vooruit; stilstand is achteruitgang. Ik heb altijd gezond geleefd. Ik voel me fit en kan nog wel een paar jaartjes mee op het hoogste niveau. Toch is er af en toe het besef dat ik het grootste gedeelte van mijn carrière als topvoetballer gehad heb. Maar onrust veroorzaakt dat niet. Dan breekt er weer een nieuwe fase aan met nieuwe kansen. Dan maken we daar weer iets moois van; ik ben nog lang niet klaar.

Boudewijn Zenden
Voetballer – Trainer